Winterpret!

Ja, ja, koning winter is dan toch opgedoken in onze contreien. Maar dat hield onze stoffenprinsesjes niet tegen om af te zakken naar de curve. Nogal wiedus: een avondje stikpret opzij zetten voor zoiets als een dosis vrieskou? Daar zijn wij toch veel te straf voor?!

En dus kropen we met bevroren vingers achter de naaimachine of namen met vingerloze handschoenen de haakpen ter hand. En zoals steeds ging het vaak goed, maar ook wel eens wat minder. In dat geval zijn de Stoffezusters er om ontluikende depressies en aan diggelengaande zelfbeelden helemaal bij te stellen.

Er viel inderdaad weer heel wat peptalk bij elkaar te sprokkelen in het kader van niet helemaal rechte stikseltjes, onverwachte plooitjes en ander vreselijks. Want wat zegt een mens dan?

1. Ja, je moet natuurlijk wél nog kunnen zien dat het handwerk is hè? Anders kan je ook naar de winkel gaan (echt drie sterren, deze opmerking)
2. Het is vooral met liefde gemaakt, héél véél liefde!
3. We gaan nu niet perfectionistisch zitten doen hè? (= lijfspreuk van ondergetekende)



Het project van de avond bestond verder uit het vervaardigen van praktische plastic slabbekes, in vrolijke kleurstelling (kwestie van straks bij al het gemors toch ergens blij om te worden). Daarnaast was het ook de avond van de tasjes. Van Katoen, Reversable, met een rits of volgens eigen ontwerp: de stoffenmadammen stikten onvervaard door.

Bovendien waren er, zoals u ziet, heerlijke snoepjes voor de zoetebekjes en uiteraard heel veel onderwerpen voor een goed gesprek. En zoals steeds, was het veel te snel tijd om op te ruimen en weer de vrieskou in te gaan. Maar mét een warm hart, dat wel!

Allez,over harten gesproken we tellen weer af naar Valentijn! Om romantisch het glas te heffen met onze geliefde? Of om weer een avond te stikken met de andere B-kes? Wordt vervolgd!!!!